Na een aantal mooie ritten richting het noorden kwam ik weer terug in Ubud. Mijn paspoort was nog steeds niet terug van de immigratiedienst dus verbleef ik nog iets langer op Bali.
Ik verbleef 2 dagen en 2 nachten in Padang Bai, het havendorp aan de westkant van Bali waar ik samen met een Franse jongen naar toe ben gegaan. Hoewel er niet veel te beleven valt heeft het een mooie baai om te snorkelen en een aantal lekkere goedkope lokale eettentjes. Prima voor 2 dagen dus. Ontspannen een boek lezen met uitzicht op zee en met een biertje voor je neus.
Mijn paspoort was terug van de immigratie wat betekende dat ik Bali nu kon verlaten voor Lombok. Ook zonder paspoort was dit mogelijk maar ik voelde me hier simpelweg niet comfortabel bij. Toen ik ’s avonds de wedstrijd Nederland – Australië keek voelde ik me al niet zo lekker worden en hoewel het niet de meest interessante wedstrijd was kon ik ze niet de schuld geven van mijn hoofdpijn en duizeligheid. Ik verliet de kroeg na de overwinning en kwam terug in mijn homestay in de hoop dat ik me beter zou voelen als mijn wekker ’s ochtends af zou gaan. Helaas, niks was minder waar. Mijn voorhoofd gloeide en de duizeligheid vloog door het plafond. Omdat ik mijn ticket al gekocht had om naar Lombok te vertrekken voelde ik mij verplicht om ook daadwerkelijk te gaan. Na een busrit van een uur naar Padang Bai en een boottocht van ruim 2 uur kwam ik aan in Sengigi, Lombok.
Na een korte zoektocht vond ik een prima kamer in een homestay waar ik vervolgens 4 nachten ben gebleven. 3 van de 4 dagen heb ik vooral op bed gelegen en ben ik weer langzaam op krachten gekomen. De 4e dag ben ik met mijn buren, 1 Fransman, 1 Spanjaard en 2 Chilenen rond gaan rijden over het eiland.
Lombok is fantastisch mooi en nog zeer onontdekt. Dit merk je onder anderen aan de locale mensen. Er worden ongevraagd foto’s van je gemaakt, mensen vragen constant waar je vandaan komt. Waarop ik antwoord Holland en zij vervolgens reageren met “Robin van Persie!”. Desondanks zijn de mensen behulpzamer dan op Bali waar ze gewend zijn aan toeristen. Voor mij betekende dit wel weer eventjes mijn scepticisme opzijschuiven als iemand je naar een bepaalde plek wil leiden. Als ze dan zonder geld te vragen verder rijden nadat ze je de weg hebben gewezen, sta ik me even te schamen omdat ik te achterdochtig was.
Tijdens de dag op de scooter rijd je door kleine dorpjes en langs hele mooie cliffs, door een bos vol met apen en uiteindelijk door de hoofdstad van Lombok: Mataram. Het weer was super grijs waardoor ik weinig foto’s heb gemaakt. Mocht ik nog terugkomen in Lombok dan volgen de foto’s nog.
Uitgeput brachten we de scooters terug, keken naar de zonsondergang en ik vertrok naar bed. Om 18:45 ging ik slapen en werd de daaropvolgende dag om 8:30 uur wakker. Ik had het blijkbaar nodig want toen ik wakker werd voelde me ik weer langzaam de oude worden.
Na de dagen op Lombok ben ik samen met de groep jongens doorgereisd naar de Gili eilanden waar ik op dit moment nog steeds verblijf. Vannacht en gisteren overdag verbleven we op Gili Meno, het rustigste eiland van de 3 en de dag daarvoor op Gili Trawangan. Hier heb ik in het hol van de leeuw de wedstrijd gekeken en mij verbaasd over de hoeveelheid herrie Chilenen kunnen maken tijdens een voetbalwedstrijd. De kroeg was verdeeld in 2 kampen en aangezien ik met Chileense vrienden ben leek het mij een goed idee in het Chileense kamp te bivakkeren. Niet iedereen was hier even content mee, vooral niet toen ik als enige stond te juichen bij de 2 doelpunten. Didn’t care, ik had het naar m’n zin.
Ik verblijf nog eventjes op de Gili’s en vertrek dan weer naar Bali of Lombok. 8 juli vlieg ik vanaf Bali naar Manila met een daaropvolgende aansluitende vlucht naar Palawan. Hier ga duiken met David die vertelde dat hij geen zwembroek meeneemt. Dat wordt dus interessant…
ik probeer foto’s te uploaden maar door de slechte internetverbinding worden ze niet geüpload. Helaas, volgende keer beter
