Indonesië – Gili Trawangan

Ik heb de Gili’s weer verruild voor Bali. De rest van Indonesië en daarmee dus ook een groot deel van Lombok bewaar ik voor een volgende keer. De Gili’s zijn heerlijk om even tot rust te komen maar na een paar dagen gaat zelfs dat zoeken naar een activiteit een beetje vervelen.

Ik heb vooral mijn tijd genomen op Gili Trawangan, de grootste en tevens drukste van de 3 eilanden. Er zijn volgens mij meerdere redenen die ten grondslag liggen aan de relaxte vibe op het eiland:

1. Er zijn geen motorvoertuigen op het eiland en men verplaats zware goederen met paard en wagen. Soms worden ook luie dikke toeristen zo van a naar b gebracht. Arme knollen,
2. Iedereen is op vakantie, zelfs de mensen die hier wonen doen niet meer dan af en toe de stoep vegen en een sigaret-met roken,
3. Er is geen politie, ik heb ze tenminste niet gezien,
4. Er zijn tig duikscholen en duikers zijn “relaaaaxt”,
5. Overal wordt je drugs aangeboden.

Serieus, als ik voor iedere keer dat mij gevraagd werd of ik mushrooms, pillen, marihuana of “whatever you need, I got it” wilde kopen een euro zou krijgen dan had ik mijn vlucht naar de Filippijnen al bij elkaar gespaard. Paddo’s blijken hier dus “legaal” te zijn en deze zijn op iedere hoek van de straat te krijgen. Iets waar ik me zeker niet aan zou wagen gezien het feit dat ik niet zoveel voel voor trippen op een super klein donker eiland in m’n eentje op het stand. Insecten zijn hier al groot genoeg, als ze dan ook nog roze worden met een slurf dan weet ik niet hoe ik daarop zou reageren.

Ik heb een poging gedaan te snorkelen maar zonder al te veel succes. Eb kwam sneller opzetten dan ik verwacht had waardoor ik meegevoerd door sterke golven, buikschuivend over (dood) koraal, aanspoelde op het strand. Wel zag ik nog een zeeslang, ongeveer het giftigste wezen op aarde. En ook al zijn ze niet agressief, voor mij des te meer reden me te laten aanspoelen.

Hoewel ik tijdens mijn werk bij Timing het e.e.a. heb opgestoken over hoe ik iets moet krijgen voor een bepaalde prijs, valt dat hier enorm tegen. Misschien omdat men enorm relaxt is maakt het ze ook niet uit of ze iets wel of niet verkopen. Ze hanteren ongeveer gelijke prijzen waardoor ze elkaar niet uit de markt zetten. Iets waar we in Nederland nog van kunnen leren. Hun filosofie is: “er zijn voldoende toeristen voor iedereen om iedereen gelukkig te maken”.

Ook hier is de ramadan begonnen. Vraag me niet waarom maar ik krijg het sinds mijn aankomst in Lombok voor elkaar alle nachten te slapen in een kamer naast, tegenover of achter de moskee. Na kort onderhandelen besluit ik de kamer te nemen: “This room looks nice, I’ll take it…” En nog voordat de eigenaar uit het zicht is begint het gebed uit de luidsprekers te galmen. Lang leve de oordoppen.

Aangezien Bali vooral Hindoe is verwacht ik hier wat meer rustige nachten tegemoet te gaan.