Voetbal kijken in café oranje. Duizenden kilometers van huis maar met de geur van bitterballen, bier en friet voelt het als thuis. Niet dat huize Van Lieshout altijd zo ruikt, gewoon “bij wijze van spreken”.
Na een week in regenachtig en bekend Ubud heb ik Ubud verlaten en verruild voor Sanur. Een redelijk klein plaatsje in het zuiden van Bali, ten oosten van haar drukke en door toerisme overlopen broertje Kuta. Sanur kent ook toerisme maar het type toerist is anders dan in Kuta. Hier hoef ik me niet iedere seconden te verontschuldigen als ik een Australische surf dude met ontbloot bovenlijf wil passeren. Hier moet ik me verontschuldigen aan gezinnen, wel met t-shirts aan en vaak ook met witte sokken in sandalen.
Vandaag heb ik me toch om laten praten en heb ik een oranje (blauw) shirt gekocht. Ik ben niet heel bijgelovig maar stiekem toch wel en hoopte ik dat het zou helpen om ons oranje naar de halve finale te brengen. Dus, om 3:38 uur de wekker gezet om naar café oranje te gaan. Gekleed in m’n synthetische shirt waar geen zuchtje wind doorheen komt heb ik mijn weg gevonden naar café oranje. Een klein en gezellig barretje waar ik gisteren mijn eerste frikandel speciaal heb gegeten. Sorry… Oprecht sorry… Ik wilde wachten tot Schiphol maar toen ik op de kaart Fricandel Special zag staan kon ik me niet bedwingen. Trouwens, is frikandel in het Engels ook niet gewoon frikandel?
Ik nam plaats tussen 2 landgenoten en gaf opnieuw een paar jaar van mijn leven op voor een plaats in de halve finale. Wat een hartslag!
Hopelijk kan ik de halve finale ook zien op Palawan in de Filippijnen waar ik 8 juli naartoe vlieg. Boem! Ik heb er zin in..
Het is hier nu bijna half 9 in de ochtend dus ik ga m’n ontbijt maar eens opeisen, m’n strandtas pakken en mijn roes uitslapen op het strand.
Slaap lekker Nederland, goede nacht.
Supercool!!!! Jaloers, damn een stukje Nederland maar dan in Bali…..