Ik ben verliefd op de Filippijnen. Alweer en nog steeds. Het is hier simpelweg fantastisch. Hoewel het regen- tyfoonseizoen inmiddels in volle gang is kan dit de pret niet drukken. Het weer wisselt nogal waarbij regen en bewolking helaas overheerst maar ik loop hier rond met een glimlach van oor tot oor.
(Geschreven bij aankomst in Coron.)
En daar zitten we nu dan. De bedoeling was om vanmorgen om 8:00 uur te vertrekken vanuit Coron, terug naar Puerto Princesa. Helaas, het is Azië en ik zou hier gewend aan moeten zijn. Wat de reden ook is, de boot is inmiddels ruim 5 uur vertraagd en hij is nog niet in zicht. Mijn voeten en benen zijn landingsbanen voor vliegen omdat door het zouten water de muggenbultjes open zijn gegaan. Niet pijnlijk, vooral irritant.
Ik ben op reis en dit hoort er allemaal bij. Op de eerstvolgende verjaardag waar ik vertel over deze dag zal het vast allemaal leuk en grappig zijn. Nu even niet.
Toch niet een en al geklaag want in de tijd dat we hier verbleven hebben we in totaal 9 duiken gemaakt. 3 wrakduiken, 1 grotduik en 5 riffen. Niet iedere duik was even indrukwekkend maar geen van de duiken scoort minder dan een 7. Vooral de grotduik was adembenemend. Je zwemt rustig door een hele donkere gang en wanneer je weer een beetje went aan het licht zie je de zon door het dak heenkomen. Kraakhelder zoet en zout water mengen zich aan de oppervlakte waar we uiteindelijk naartoe dreven. De grot ligt niet helemaal onder water waardoor we boven onze maskers af konden doen, gapend konden rondkijken en zagen hoe vleermuizen boven ons vlogen.
Ook de wrakken spraken behoorlijk tot de verbeelding. Beide lagen op ongeveer 30 meter diepte en waren zo’n 125 meter lang. Eenmaal in de wrakken was het spannend met nauwe doorgangen en donkere kamers. Grote ruimtes waren gevuld met lege olievaten en de hele ervaring deed me denken aan de eerste scène van de Titanic, maar dan zonder al die romantiek. Dave en ik hebben het goed, maar op een volledig andere manier.
Voor Coron verbleven we enkele dagen in El Nido. Bij aankomst was het bewolkt maar toen we de dag erop wakker werden en uit het raam keken bevonden we ons in eens in het paradijs op aarde. Eilanden die willekeurig uit de zee rijzen, blauwe kalme zee en een kraakheldere blauwe lucht. De foto’s spreken voor zich denk ik.
BOOT IN ZICHT! Wij gaan weer door.
Ps: niet alle foto’s komen door ivm. die inbelverbinding. Internet is hier net als de communicatie naar klanten. Nauwelijks aanwezig.
