De Filippijnen – Subterranean River en een uitgelezen hoofdstuk

Meer foto’s volgen. Internet is te slecht om meer te uploaden

De laatste dagen in Azië zijn aangebroken. David heb ik eerder deze week afgezet op het vliegveld. Het waren 2.5 prachtige weken vol onvergetelijke momenten. Ik had dit deel van mijn reis niet beter af kunnen sluiten. Voor mij was dit bijna het einde van een hoofdstuk, het hoofdstuk Azië. Een hoofdstuk vol met hele mooie avonturen, ervaringen en onvergetelijk momenten. Bijna 5 maanden lang heb ik een “klein” stuk van Azië gezien en morgen vertrek ik naar mijn laatste land in dit continent, Singapore. In deze dure en steriele stad zal ik 2 dagen verblijven waarna ik mijn reis vervolg. En ik kijk er naar uit.

Eergisteren heb ik mijn laatste excursie gedaan in Azië. Na 2 mislukte pogingen met David is het mij gisteren toch gelukt een bezoek te brengen aan de Puerto Princesa Subterranean River die uitgeroepen is tot 1 van de 7 wereldwonderen van de natuur. Een rivier van zo’n 8 km. lang die zich bevindt in een grot in een berg. Met een boot en een grappige en enthousiaste gids mochten we 1.5 km. van deze rivier bevaren en bevonden we ons in enorme kamers die veel weg hadden van een kathedraal, inclusief verschillende bijbelse “standbeelden”. Ik geef toe, ik had soms wat fantasie nodig om de gids te begrijpen als hij het had over de bijbelse figuren die in mijn optiek gewoon leken op druipstenen. Je ogen voor 3 kwart dichtknijpen helpt overigens ook. Omringt door vleermuizen en zwaluwen voeren we ongeveer 45 minuten door deze ondergrondse rivier.

Het is mooi geweest. In de afgelopen 4.5 maanden heb ik genoten en mijzelf verbaasd over heel veel dingen in Azië. Genoten van de mooie natuur, verbaasd over de hoeveelheid plastic in deze mooie natuur. Genoten van de cultuur en de mensen en mij verbaasd over het gedrag van diezelfde mensen in vooral toeristische plaatsen. Het gedrag wat wij in de westerse wereld laks zouden noemen lijkt hier heel normaal en men leeft hun leven naar mijn mening daarom relatief stressloos. Toch heeft het mij meer dan eens geïrriteerd. Het geschreeuw van taxi- en tricyclechauffeurs en en het bijna agressieve gedrag om je een bus in te sleuren door je bagage maar vast uit de rijdende taxi te halen. Dit terwijl je zelf nog bezig bent de taxichauffeur te betalen voor de rit. En het gekke is dat juist in de gebieden waar ze gewend zijn aan de westerse toerist dit gedrag het meeste voorkomt. Ik ben er van overtuigd dat ik niet de eerste was die een vuile blik toewierp toen dit soort situaties zich voordeden en toch veranderen ze niet. De illusie dat ik mensen kan veranderen heb ik al lang geleden laten varen. Toch verbaast het me dat wanneer je salaris er vanaf hangt, je je strategieën niet aanpast aan je klanten. Een mooi voorbeeld wat ik eens heb gehoord tijdens mijn tijd hier was het verhaal van een toerist die een taxichauffeur een belachelijke fooi had gegeven. Ik en waarschijnlijk jij ook, zou dit geld apart leggen zodat je in een bepaalde situatie iets extra’s hebt. Deze taxichauffeur vond dat hij voor die dag voldoende verdiend had en vervolgde zijn dag in de schaduw bij zijn huis. Verbazing voel ik hier bij, geen afkeur. Vanaf ons 4e levensjaar worden we klaargestoomd voor een succesvol leven waarbij “vooruitgang” centraal staat. “Waar verwacht je over een jaar te zijn?” is een vraag die bij ieder tussentijdse evaluatie gevraagd wordt. Een vraag die de lading redelijk dekt over ons bestaan in Nederland. Progressie maken, succesvol worden, dat is belangrijk. Ik houd van progressie maken, mijzelf ontwikkelen en vooruit kijken, plannen en fantaseren over mijn toekomst. De voornaamste reden van mijn reis is niet voor niets zelfontdekking geweest waarbij ik hoopte ervaringen, kennis en cultuur op te zuigen als een spons. Deze reis heeft mij echter ook geleerd te ontspannen, wetende dat het altijd goed komt, ook als je even stilstaat. De wereld waar ik in opgegroeid ben, vol liefde en zekerheden heb ik in maart voor een tijdje achtergelaten. Ik was wel benieuwd hoe ik zou reageren in situaties waarin ik onzekerheden tegen zou komen. Ik besef me nu dat onzekerheden vooral rondspoken in je kop. In de gebieden die ik tot nu toe heb bereisd (waarbij ik mij eerlijk gezegd redelijk beperkt heb tot toegankelijke gebieden) is altijd alles uiteindelijk goed gekomen. Hoewel men hier wel eens opdringerig kan overkomen zijn ze behulpzaam als het er op aan komt. Men durft je hier nog aan te spreken en daar waar wij in Nederland vooral op onze telefoon kijken als we in de bus of de trein zitten kijkt men hier naar buiten.

Azië is werkelijk geweldig en ik heb hier de meest unieke ervaringen van mijn leven mogen ervaren. Ik heb mijn PADI open water en Advanced mogen halen op een paradijselijk eiland. Sindsdien heb ik 34 duiken mogen maken. Een aantal wrakken, grotten en het meerendeel kleurrijke riffen met ontelbaar veel vissen. Duiken is mijn grootste nieuwe hobby. Ik heb in heel veel accommodaties geslapen met en zonder luxe, met koude, warme en ook zonder douche (tenzij je een leiding uit een muur een douche wilt noemen). Ik heb wilde orang-oetans gezien, honderden makaken, enkele krokodillen en verschillende soorten neushoornvogels. Ik word iedere dag minstens een paar keer verwelkomd door een aantal gekko’s, zie dagelijks een paar kakkerlakken, vaak ook wat muggen en soms een rat die rent voor zijn leven als je het licht aandoet. Gek genoeg went dit zelfs al gaat het nog steeds gepaard met een fikse dosis kippenvel. Ik ben getuige geweest van de geboorte van 43 schildpadjes, gesnorkeld met reuzenmanta’s en walvishaaien. Ik heb wandelingen gemaakt door rijstvelden, gedoken met haaien, stilgestaan bij prachtige uitzichten, gerust op witte stranden, tientallen zonsondergangen gezien, enkele zonsopgangen meegemaakt en vooral veel tijd voor mijzelf gehad.

Veel backpackers die ik heb gesproken hebben de illusie zichzelf tegen te komen wanneer ze alleen op reis gaan, zo ik ook, hoe cliché ook. En dit is gebeurd ook. Momenten dat je alleen op je kamer zit met koorts en darmproblemen zijn de momenten waar je beseft hoeveel je houd van je veilige omgeving thuis, van je familie, vrienden en vriendinnen. De veilige omgeving die in het verleden altijd zo zorgzaam is geweest. Als je je dan weer beter voelt en weer verder kan gaan dan 100 meter van je huis zonder terug te moeten sprinten, weet je dat het altijd goed komt en dat die veilige omgeving er gewoon nog steeds is als je straks thuis komt. Waar ik zelf nog steeds vaak bij stil sta is het gemak van het alleen zijn. In mijn leven ben ik werkelijk nog nooit echt alleen geweest, zelfs niet in de 9 maanden voor mijn geboorte. Ik was dan ook erg benieuwd hoe ik zou reageren op dit soort periodes van eenzaamheid. Verbazingwekkend geniet ik er iedere keer een beetje meer van. Een teken dat ik enorm tot rust ben gekomen de afgelopen maanden. Alleen zijn als reiziger is ook meer een keuze dan een vanzelfsprekendheid. Op de plaatsen waar ik tot nu toe ben geweest ben ik altijd wel omringt door medereizigers, soms veel, soms een enkeling. Ben ik het zat om alleen te zijn dan ga ik gewoon in mijn accommodatie in een openbare ruimte zitten lezen en dan is het een kwestie van tijd voordat je aanspraak hebt. Desalniettemin, alleen zijn bevalt me goed en ik kies er dan soms ook bewust voor om even alleen te zijn. Alleen met mijn gedachten, muziek en soms zelfs een boek.

Ik voel me vereerd met alles wat ik tot nu toe mee heb mogen maken. Mijn persoonlijke groei, mijn ondenkbaar mooie ervaringen en onvergetelijke momenten. Het einde van een dik hoofdstuk van mijn reis zal 28 juli om 22:40 uur eindigen, wanneer ik een nachtvluchten heb naar Melbourne. Het hoofdstuk “onvergetelijk Azië”. En het is mooi geweest. De eerste pagina van mijn laatste hoofdstuk van mijn reis zal dan beginnen. Een dik hoofdstuk waar ik mijn laatste land van deze reis zal aandoen: Australië.

Ps: wil je geïnspireerd raken door positiviteit? Lees dan het boek “LEEF!” van Laura Maaskant. Wij Nederlanders zijn kampioenen in klagen en glazen te interpreteren als halfleeg. Zelfs al zitten er nog maar 2 slokken in je glas, interpreteer het als halfvol, dan geniet je er veel meer van.