Singapore – mijn laatste halte in Azië

Na een bliksembezoek aan Singapore van bijna 2 volle dagen reis ik nu weer verder. 2 dagen waar ik in volle teugen van heb genoten. Waar ik kilometers te voet heb afgelegd, blaren heb ontwikkeld op mijn hielen en waar ik veel omhoog heb moeten kijken.

Na 2 vluchten met een tussenpauze van 6 uur op Cebu Airport landde ik net voor middernacht op Changi Airport, de enorme luchthaven van Singapore. De laatste trein en metro had ik net gemist waardoor ik aangewezen was op de taxi. Het kostte iets meer maar achteraf gezien was dit het waard. Ik was gebroken van de lange dag en klaar voor een nieuwe nacht in een nieuwe stad.

’s Ochtends werd ik volledig uitgerust wakker en hoorde hevige regen op het dak kletteren. Ik had echt heerlijk geslapen. Zo’n nieuw en dik matras had ik in maanden niet gehad. Gewapend met mijn camera, mijn rugzak en een grote fles water vertrok ik na mijn ontbijt rond 11 uur richting het metrostation.

De temperatuur in Singapore wordt vooral bepaald door de airco in de openbare ruimtes. Iedere ruimte voelt als een hele grote koelkast. Door de constante temperatuurwisseling van extreem warm en vochtig naar koel en droog zweette ik me helemaal het leplazerus. Het had de ochtend behoorlijk geregend maar de wolken waren niet toen nog niet weggetrokken. De hitte en luchtvochtigheid bleef dus lekker hangen onder dat dikke grijze wolkendek. Als je denkt dat Nederland benauwd kan zijn dan wil ik je vragen om met je rugtas op de airco ruimte te verlaten en een kleine 10 minuten te lopen door Singapore na een tropische regenbui. Je poriën weten niet wat ze meemaken. Gelukkig was de metro 10 minuten verderop wat mij weer de kans gaf af te koelen.

Een kleine 30 minuten later kwam ik aan bij de halte van bestemming: Marine Bay. Vandaag ga ik de toerist uithangen! Het is dé halte voor de toeristische highlight van Singapore, namelijk Marine Bay Sands en Gardens by the Bay. Gardens by the Bay is een enorm aangelegd park met verschillende meren, 2 koepels waar ze volgens mij tropische planten groeien en het meest opvallende, torens die gezien worden als bloemen maar meer lijken op begroeide martiniglazen.Na een dik uur rondgewandeld te hebben door Gardens by the Bay, 2 liter water gedronken en 2.5 liter water uitgezweet liep ik naar het 57 verdiepingen hoge Marine Bay Sands met daarop het hoogste zwembad ter wereld. Helaas was dit zwembad enkel toegankelijk voor gasten van het hotel. Een hotelkamer kost tenminste $200 en dat is de afgelopen 2 maanden het budget geweest van zo’n 10 dagen. Thanks but no thanks. Biertje was ook een compleet dagbudget dus die heb ik ook maar aan mijn neus voorbij laten gaan. Door gewoon net te doen alsof je een drankje gaat doen kom je uit op de 57e en daarmee de hoogste verdieping met mooi uitzicht op de Gardens by the Bay en aan de andere kant op de skyline van Singapore. Maak je op de begane grond de fout door te zeggen dat je van het uitzicht wil genieten, word je vriendelijk verzocht op de 56 uit te stappen, zo’n $23 af te tikken en te genieten van hetzelfde uitzicht als ik heb gehad, alleen was mijn uitzicht gratis.

Na 5 maanden vooral gereisd te hebben in de minder ontwikkelde landen van Zuidoost Azië liet Singapore een enorm contrast zien. Geen verrassing natuurlijk maar toch het benoemen waard. Singapore is steriel, strak, druk en relatief duur. Er ligt geen afval op de grond maar er staan ook weinig vuilnisbakken. In Singapore krijg je een serieuze bekeuring wanneer je afval op straat gooit en zo hoort het. Jammer dat de rest van Azië (nog) niet volgt.

Het mooie van de landen waar ik voor Singapore was geweest vond ik vooral hun identiteit. Ieder land had wel iets wat ik niet in een ander land tegen kwam. Het hindoeïsme in Bali, het ongerepte van Lombok, de prachtige theeplantages in The Cameron Highlands, het kleine beetje ongerepte natuur in Borneo en de massa’s dronken toeristen bij de full moon party in Thailand. Ik heb enorm genoten van mijn dagen in Singapore en het land is enorm kleurrijk en je kunt er heerlijk verdwalen. Toch mist het een beetje de identiteit die ik bij de andere plekken wel heb kunnen voelen. Het is een enorme stad waarin iedereen gejaagd zijn leven leidt. Bij metrostations word je gevraagd door te lopen, sta je voor de roltrap in de rij en sta je daarna netjes links stil terwijl hordes mensen je rechts passeren. Ik vond het dan ook grappig aan mijzelf te merken dat ik na maanden van ontspanning toch weer meegesleurd wordt in de hectiek van de stad. Ik begon me weer ouderwets te ergeren aan stilstaande mensen op de roltrap. Toen ik dit besefte heb ik mijzelf beloofd in ieder geval in Singapore geen roltrap meer te nemen maar gewoon de trap te pakken. Als je vooruit wil moet je het tenslotte zelf doen en moet je je niet lagen ophouden door anderen. Zoals ik al zei had ik 2 dagen in Singapore. In het vliegtuigtijdschrift van Cebu Pacific, waarmee ik naar Singapore vloog, las ik over 1 wijk genaamd Kampong Glam. Een wijk met koloniale huisjes, schattige kleurrijke restaurants, vele koffiehuizen en als landmark de Sultan Moskee.

 Ik had mijn laatste dag in Singapore niet anders willen besteden dan daar. Wat een heerlijke wijk om doorheen te wandelen! Camera in de hand en kijken, gewoon kijken, genieten en foto’s schieten. Omdat het de laatste dag van de ramadan was waren vrijwel alle restaurants gesloten maar dit mocht de pret niet drukken. De wijk deed mij een beetje denken aan Dresden Neustadt qua kleuren en graffiti. Mocht iemand dit lezen die nog naar Singapore gaat op korte termijn, pak deze tip met beide handen aan, je zult er geen spijt van krijgen.

Ik schrijf dit vanuit een pub onder mijn hostel in Melbourne waar ik vanmorgen vroeg ben aangekomen. Mijn eerste indruk, eerste foto’s en mijn ervaringen volgen later. Singapore verdient een blog waar zij de aandacht opeist. Singapore, ik vind je mooi!