Na weken van pure ontspanning in huize Tully was het vorig weekend tijd om door te reizen. Samen met Brianna (zus Reece), Matt (vriend van Brianna) en 2 van hun vrienden: Bec en Ben vertrokken we met een volgepakte auto naar Byron Bay. Byron Bay is een stadje aan het strand op zo’n 2 uur rijden in zuidelijke richting van Brisbane en is het meest oostelijke punt van Australië.
Brisbane was leuk. Echter, na weken waar ik verbleef bij Reece begon het veel op een werkloos leventje te lijken in ieder ander land. Je staat op, rent een half uurtje op de loopband, verzuurt al die luie spieren na 3 setjes van 12 push-/ en sit-ups, maakt een ontbijt nadat je de nodige boodschappen hebt gedaan aan de overkant van de straat en kijkt vervolgens een filmpje terwijl je wacht je tot iedereen thuis komt van hun werk of uni. Het huis begon langzaam te voelen als mijn huis wat ik deelde met 3 fantastisch gastvrije mensen. Als iedereen dan thuis was maakten we eten, soms gezamenlijk, soms ieder voor zich, trokken we een biertje open en was er weer een dag voorbij. Begrijp me niet verkeerd want het was echt wel even lekker maar als je een week hebt gehad zoals afgelopen week in Byron Bay dan weet je weer wat reizen en puur genieten betekent.Reece ging niet mee naar Byron Bay aangezien hij de dagen moest werken. Ik was meer dan welkom om mee te gaan en zo lang te verblijven als ik wilde. Na 3 seconden van nadenken had ik mijn besluit genomen, pakte ik mijn tas in en vertrokken we naar het paradijs van de oostkust. Bij aankomst zetten we ons kamp op op een camping op 30 meter lopen van Clarkes Beach, een kwartiertje lopen naar het stadje en op 5 minuten rijden naar de vuurtoren: het meest oostelijke punt van het land. Ik had niet gedacht dat ik kamperen zo zou gaan waarderen! Hé dat rijmt!
Toen iedereen zijn bunker had opgezet en ik mijn pop-up tentje had vastgenageld in de zanderige grond vertrokken we naar het dorp om boodschappen te halen (lees: vooral bier). Niet veel later openden we ons eerste flesje Stone&Wood, misschien wel het lekkerste biertje wat ik ooit op heb en zo begon mijn week vakantie in mijn al 6 maanden durende vakantiereis. Om 5 uur ’s ochtends begonnen de Kookaburra’s te lachen en wist ik dat er weer een heerlijke dag begon. Een heerlijke dag op een camping, wie had dat gedacht. Hoewel ik op m’n reiskussen sliep en m’n matras niet dik genoeg was om de ondergrond te verdoezelen sliep ik prima. Ongetwijfeld had Stone&Wood daar iets mee te maken. Iedere ochtend zweette ik al vroeg mijn groene tentje uit, vaak nadat een boskalkoen mij had gewekt toen hij probeerde in te breken in onze campingkeukenkast die pal naast mijn tent stond. Snugger zijn ze niet maar doorzettingsvermogen hebben ze wel.
De dagen waren gevuld met lekker eten en drinken, surfen, zonnen op het strand en de dagen eindigden vaak in 1 van de barretjes in het stadje na live muziek of dj’s. Het was een week waar ik voor het eerst op een surfbord stond, waar ik voor het eerst zelf een golf wist te pakken, waar ik een zonsopgang heb meegemaakt bij de vuurtoren en waar ik talloze zonsondergangen vanaf het strand heb aanschouwt. Het was een week waar ik met zandtijgerhaaien heb gedoken bij Julian Rocks en waar we toen we ons kamp aan het afbouwen waren een koala over de camping zagen rennen. Het was een week waar ik 4 vrienden heb gemaakt en waar ik super toffe avonden mee heb beleefd. Het was 1 van de beste weken van mijn leven.
Aan alles komt een eind en zo ook aan deze heerlijke week. Ik ben inmiddels weer terug in Sydney en zal vrij binnenkort weer terugkomen in Nederland. De datum houd ik nog even geheim want ik heb me altijd afgevraagd hoe pure verbazing eruit ziet. Dit betekent echter ook dat dit wellicht mijn laatste blog zal zijn. Ik heb de meest fantastische dingen mee mogen, lieve mensen ontmoet, onvergetelijke momenten gekend, mijzelf beter leren kennen en een nieuwe kijk gekregen op de wereld. Ik heb echt super reacties gekregen op mijn foto’s en blogs en ben daar enorm dankbaar voor. Hoewel ik altijd heb gezegd dat ik blog voor mijzelf is dit gedurende de afgelopen maanden wel wat veranderd. Het is een soort dagboek geworden waarin ik mijn gedachten en ervaringen heb kunnen delen met jullie. Als ik jullie niet had gehad had ik wellicht niet tot het einde geblogd dus bij deze: Bedankt voor jullie leuke reacties! Écht, thanks.
De reis van mijn leven is ook echt de reis van mijn leven geworden. Hoe cliché het ook klinkt, je wordt volwassen op een dergelijke reis. Ik vind alleen zijn tegenwoordig heerlijk, waardeer kleine dingen meer en probeer het grotere geheel te zien. Vroeger zei ik wel eens: hoe meer je met mensen omgaat, hoe meer je van dieren gaat houden. Mijn liefde voor de natuur is nog meer gegroeid maar ook de liefde voor de mens is gegroeid. Tijdens deze reis heb ik zoveel lieve en gastvrije mensen ontmoet dat je vertrouwen wel moet groeien!
“Wat is het mooiste van je reis?” werd mij laatst gevraagd en ik kan deze vraag niet met 1 antwoord beantwoorden. Ik ben een gecertificeerde duiker met 35 duiken op mijn naam waarin ik de meest zeldzame dieren in de ogen heb gekeken. Ik heb talloze prachtige zonsondergangen meegemaakt op de mooiste plekken op aarde. Ik heb wilde orang-oetans gezien, schildpadjes uit het zand geboren zien worden en vrijgelaten, de full-moon party meegemaakt, de beste 10 weken van mijn leven gekend mee Rianne. Als ik binnenkort in Amsterdam land heb ik 18 vluchten gemaakt in de tijd dat ik weg was, gekkenwerk.De reis van mijn leven heeft mijn leven veranderd.
Oh wat mooi weer jongen. We kijken uit naar je thuiskomst. Wist ik maar wanneer dat was. Het zal zeker voor ons een verrassing zijn. Nou kid. Geniet nog maar van dit onvergetelijke avontuur en we zullen binnenkort meemaken hoe jij volwassenen bent geworden. Tot heel snel denk ik.
Xx Ma. En in ieder geval een veilige thuiskomst